به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه علمیه خواهران، با خانم زینب زارع رتبه سوم نهمین جشنواره علامه حلی (ره) مصاحبه ای صورت گرفت که تقدیم حضور می گردد.
خانم زینب زارع شاهسون سطح ۳رشته اخلاق و تربیت اسلامی، فارغ‌التحصیل مرکز تربیت مدرس صدیقه کبری(علیهاسلام) هستند که آثار پژوهشی برگزیده ایشان به ترتیب ذیل است:
الف) تسبیح موجودات در آیات و روایات
ب) در نهمین جشنواره علامه حلی ، پایان نامه سطح ۳ با موضوع " اندیشه اخلاقی غزالی" حائز رتبه برتری شد.
۲.از نظر شما روند ارتقاء رتبه علمی - پژوهشی طلاب در سالهای اخیرو به طور کلی ارزیابی شما از وضعیت کنونی طلاب مدارس علمیه استان قم از جهت مشارکت در مسابقات علمی- پژوهشی چگونه است؟
په نظر بنده طلاب پیشرفت‌های خوبی در زمینه پژوهشی داشته اند ولی هنوز خیلی جای کار و پیشرفت هست مخصوصا در حوزه های شهرستان‌های کشور چون از نظر دسترسی به منابع خوب و اساتید خبره در مضیقه هستند.
۳.با یک نگاه نقادانه، کاستی‌ها و بایسته‌های پژوهشی طلاب حوزه خواهران جهت ارتقاء کیفی و کمّی آثار پژوهشی را تبیین بفرمائید:
برخی از کتب درسی و واحدهای آموزشی که برای طلاب خواهر در نظر گرفته شده کارایی چندانی برای طلاب ندارند فقط وقت طلاب در این مدتی که در حوزه هستند هدر می‌رود.
از طرفی طلاب ارزش و اهمیت پژوهش رو بخوبی نمی‌دانند بخاطر همین حاضر نیستند وقت خود را صرف تحقیق و پژوهش کنند.
تحقیقات و مقالاتی که از طلاب خواسته می‌شود صرف گرفتن نمره و سیاه کردن کاغذ است بدون اینکه طلاب از نظر علمی آموخته ای به آموخته های قبلی اش افزوده شود.
۴.به نظر شما علت وقفه های طولانی در نگارش پایان نامه های سطح3 چیست؟
یکی از مهمترین علت‌هایی که می‌توان برشمرد عملی نبودن و کارایی نداشتن نگارش پایان نامه ها هست.از دیگر علل، سختگیری هایی که در تصویب موضوعات پایان نامه ها از طرف مسئولین مربوطه انجام می‌گیرد.
۵.راهکارهایی که بنظر شما برای حضور فعال پژوهشی طلاب در مجامع علمی موثر است را بیان بفرمایید. (بعنوان نمونه، طرح و برنامه‌هایی که جهت ترغیب و تشویق دانش‌پژوهان در پیش گرفته‌اید.)
یکی از مهمترین راهکارهایی که در این زمینه وجود دارد این است که از ابتدای ورود طلاب به حوزه، طلاب بر اساس دغدغه ها، نیازها واهداف به گروه‌هایی تقسیم شده و یک پروژه چهار یا پنج ساله را انتخاب کنند و با کمک یک استاد راهنمای خبره شروع به تحقیق و پژوهش کنند بطوری که بعد از چهار یا پنج سالی که در حوزه هستند و هنگام فارغ التحصیلی نتیجه پژوهش ها و تحقیقاتشان تبدیل به یک کتاب مفید و قابل چاپ شود.
البته می‌توان مدت زمان را به یک یا دو سال هم تقلیل داد. ولی به گونه ای پیش بروند که در نهایت یک مشکل از مشکلات جامعه و مسائل روز را بتوانند حل کنند.
دومین راهکاری که بنظر بنده می‌تواند راهگشا باشد تشویق و ترغیب طلاب از نظر مادی و معنوی در هنگامی هست که طلاب وقت خود را صرف انجام تحقیق روی یک موضوع و پروژه خاص می‌کنند.
از فرصتی که به این گفتگو اختصاص دادید متشکریم.
