به گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه، چهارمین نشست از سلسله نشستهای اخلاقی در مدرسه علمیه حضرت فاطمه الزهرا(سلام الله علیها)قم، با حضور استاد حوزه و دانشگاه، حجه الاسلام والمسلمین معصومی برگزار شد.
حجه الاسلام والمسلمین معصومی با اشاره به خلاصه مباحث جلسات قبل تصریح کرد: همانطور که گفتیم علم به آفات و مضرات گناه گرچه شرط لازم برای دوری از گناه است اما کافی نیست و اعمال ما تابع علم ما نیستند، همچنین در تعریف عمل گفتیم، عمل همان تغییر و حرکت است که نیاز به صرف انرژی و مقاومت دارد و یک شبه نمی‌توان ره صدساله رفت. همچنین گفتیم اعمال هیچ‌گاه از میان نمی‌روند بلکه در همان زمان و مکانی که انجام شده‌اند عینا و الی الابد حفظ می‌شوند و لذا در قیامت، با برداشته شدن زمان، عین اعمال را حاضر می بینیم.
استاد حوزه و دانشگاه افزود: جهت رسیدن به کلید طلایی و دوری از گناه، لازم است نکات دیگری در مورد خصوصیت عمل و رابطه آن با بهشت و جهنم بدانیم. آن خصوصیت این است که آیا بهشت و جهنم را خدا خلق کرده است یا اعمال ما خالق بهشت و جهنم برای ما هستند؟ به عبارت دیگر آیا خدا دو محیط به نام بهشت و جهنم خلق کرده است که انسانها را به یکی از این دو مکان می فرستد؟
ایشان در پاسخ به سوال فوق دو نکته را یادآور شدند: اول اینکه توصیف بهشت و جهنم در آیات و روایات با ذکر لذتها و عذابهایی است که در دنیا چشیده ایم و درک کرده ایم مثل وجود باغها و جوی‌های فراوان وحوریان بهشتی و نیز آتش و زقوم و... با این تفاوت که لذت و عذاب دنیوی محدود است ولی در آخرت حدی برای لذت ها و عذاب ها نیست. حال فرض کنید از حماری سوال شود که چه جایی برای تو خوب است و مشکلی نداری؟ قاعدتاً در جواب می گوید: یک مزرعه خوب و آب و هوای خوب که انسانی هم نباشد که از ما کار بکشد و چند حمار دیگر هم باشد که با هم روزهای شادی را سپری کنیم، با این توصیفات آیا امکان دارد خداوند متعال این همه پیامبر و کتاب بفرستد، فقط برای رسیدن به لذتها؟ مگر ما چقدر لذت نیاز داریم؟ یا چقدر تحمل عذاب؟ مگر چند درصد انسانها هدایت می‌شوند در کل عالم که شرایط ورود به بهشت را داشته باشند؟ آیا امکان دارد خداوند متعال جهنم را با این هدف خلق کرده باشد که میلیاردها انسان را در آن بسوزاند؟ یا انسان ها هستند که خودشان با اعمالشان جهنم را درست می‌کنند؟ نکته دوم این است که ادله فراوانی داریم مبنی بر اینکه بهشت و جهنم از قبل آماده نشده بلکه اعمال انسان بهشت و جهنم را ایجاد می کند. از آنجاییکه ما خالق اعمالمان هستیم، پاداش و عذاب را به ما می دهند نه به خداوند، لذا خالق بهشت و جهنم نیز، خودمان هستیم.
حجه الاسلام والمسلمین معصومی ادامه داد: خداوند متعال همچون مادری که پیوسته فرزندش را از دست زدن به آتش نهی می‌کند، انسان را از انجام گناهی که نتیجه ای جز سوختن ندارد نهی می کند و می فرماید: وقودها الناس و الحجاره یعنی حقیقت آتش، خود مردم و بت پرستی است که حقیقت آدم را تبدیل به آتش کرده است. پس خودش با بت پرستی، آتش را برپا کرده است نه اینکه خدا بخواهد او را بسورزاند.
استاد حوزه و دانشگاه، در اثبات مطلب فوق با اشاره به حدیث معراج بیان کرد: با توجه به حدیث معراج متوجه می شویم بین اعمال و عذاب اخروی تناسب وجود دارد که نشان می‌دهد هر عملی تولید کننده عذاب مخصوصی است. به عنوان مثال زنی که با موهای خود از دیوار جهنم آویزان بود، زنی بود که موهایش را از نامحرم حفظ نکرده بود یا فردی که مغزش از چشمش می جوشید فردی بوده که چشمش را از نامحرم حفظ نکرده بود یا فردی که مثل مور بود در دنیا دچار غرور بوده است. تناسب اعمال و عذاب نشان می‌دهد اعمال انسان ایجاد کننده عذاب و آتش است نه اینکه خداوند از قبل آن را درست کرده باشد.
وی با اشاره به مطالب گفته شده در این چند جلسه گفت: از آنجا که وجود ما امتداد دارد و اعمال ما عینا در زمان و مکان خودش حفظ می شود و اعمال ما هستند که بهشت و جهنم را خلق می‌کنند، نتیجه می‌گیریم که بهشت و جهنم ما هم اکنون وجود دارد، پس باید حواسمان باشد که چطور با اعمالی که در طول حیاتمان انجام می دهیم، پیکرتراشی می کنیم. پیکرمان را جوری بتراشم که تبدیل به موجود بهشتی شود نه یک تکه گوشت گندیده جهنمی.
حجه الاسلام والمسلمین معصومی در پایان، طبق روال جلسات گذشته، قرار هفته گذشته که گفتگوی دوستانه با خدا به مدت دو دقیقه در هر روز بود را یادآوری کرد و برای قرار این هفته از طلاب خواست: هر روز یک کار خوب، به صورت مخفیانه و بدون منت، فقط به عشق خدا انجام دهند.
