به گزارش پایگاه خبری و رسانه ای حوزه، معاونت فرهنگی مدیریت استان قم به مناسبت هفته جمعیت با طلاب واساتیدی که بیش از 4 فرزند دارند، مصاحبه ای ترتیب داد که در این مجال مصاحبه با خانم حمیده احسنی ارانی از بانوان حوزوی و مبلّغان موفق استان قم تقدیم حضور می‌گردد:
شایان ذکر است که این بانوی موفق حوزوی در سن 38 سالگی صاحب 8 فرزند می‌باشد.
۱. لطفا خودتون رو معرفی کنید و بفرمایید که چند فرزند دارید.
نام: حمیده
نام خانوادگی: احسنی ارانی
سال تولد: ۱۳۶۲
تعداد فرزند: ۸فرزند
تحصیلات: سطح ۲حوزه
۲. پس از ازدواج تصمیم داشتید صاحب چند فرزند شوید؟ ۴فرزند
۳. الان نظرتون درباره چندفرزندی چی هست؟ خیلی راضی و خوشحال هستم.
۴. آیا همسرتان با شما هم نظر بود؟ بله کاملا
۵. مانع اصلی تعدد فرزند را چه می بینید؟ فرهنگ جامعه، حرف و حدیث اطرافیان، البته الان بهتر شده
در حال حاضر، علت اصلی بیشتر ترس از تربیت درست، فرار از مسئولیت و تا حدودی راحت‌طلبی هست. چون اکثرا به این اوضاع(تعداد کم بچه) عادت کردن و تغییر شرایط زندگی براشون سخته. در مرحله آخر مشکلات اقتصادی هست.
۶. از نظر شما تحصیل و اشتغال مادران تا چه اندازه می تواند مانع فرزند آوری شود؟ به نظرم دو، سه تا بچه مانعی برای اشتغال و تحصیل نیست ولی تعداد بیشتر، تاثیر داره. مخصوصا برای بچه‌های چهارم و پنجم به بعد. حداقل تا چند سال که بچه‌ها بزرگتر بشن و کارهای شخصی‌شون رو بتونن خودشون انجام بدن، مادر باید کنارشون بمونه چه کاری بهتر از مادری!؟
البته وقتی بچه‌ها بزرگتر شدند، امکان حضور مجدد در عرصه کار و تحصیل وجود داره و در صورت آمدن فرزند جدید، بچه‌های بزرگتر واقعا کمک خوب و بزرگی هستند.
۷.چگونه در حال تحصیل، رسیدگی به فرزندان تان را مدیریت کردید؟ (کمک گرفتن از دیگران، مرخصی تحصیلی، طولانی تر کردن زمان تحصیل، کمک داوطلبانه اطرافیان، هماهنگی با همسر و..)
من مجرد بودم درس حوزه رو شروع کردم و با ۴تا بچه و در حالی که بچه پنجم رو باردار بودم واحدهای درسی‌ام رو به پایان رساندم.
بعد از هر زایمان، یک ترم مرخصی می‌گرفتم. بعد دوباره سر کلاس حاضر می‌شدم. کمکی نداشتم و بچه‌هام رو با خودم به مهد می‌بردم. همسرم هم خیلی با ادامه تحصیل حضوری من موافق نبودند ولی چون علاقه من رو می‌دیدند مخالفت نمی‌کردند.
در نهایت ۴۰واحد آخر رو هم به صورت غیرحضوری گذروندم. صبح‌ها زودتر بیدار می‌شدم به امور منزل و درس‌ها رسیدگی می‌کردم. همیشه جزء بهترین محصلان بودم. حتی نمره آخرین ترم حضوری ۱۹/۷۵شده بود.
اتفاقا زمانی که درس می‌خوندم، زندگی‌ام نظم بهتری داشت. از کمترین وقت بیشترین استفاده و رو می‌کردم و خدا هم به وقتم برکت می‌داد.
۸. کیفیت برنامه های مدارس و مطالب آموزشی تا چه انداره کمک کار و انگیزه بخش در این هدف و میسر(فرزند بیشتر)، شما را یاری دادند؟ من آخرین ترم تحصیلی‌ام، سال ۹۱بود. اصلا مطالب آموزشی هیچ کمکی نمی‌کردند، حتی محیط و جوّ حوزه‌ی ما طوری بود که به خاطر تعداد بالای بچه و پشت سرهم بودن، مورد ملامت قرار می‌گرفتم، حتی گاهی متهم به کم عقلی و.. می‌شدم. به جز بعضی اساتید، بقیه نظر خوبی به این موضوع نداشتند. البته جوّ کلی جامعه اینطور بود.
۹. کدام مساله شما را به داشتن فرزند دوم و سوم و... ترغیب کرد؟ مطالعه روایات پیرامون تعداد بالای بچه و توصیه پیامبر و اهل‌بیت-علیهم‌السلام- و توصیه استاد اخلاقی که داشتم. مهمتر از همه علاقه و اشتیاق همسرم، چون در خانواده کم جمعیت بزرگ شده بود و همیشه حسرت داشتن خاله و .. داشت.
۱۰. با توجه به تجربیات تان، فاصله مطلوب بین فرزندان چند سال است؟ به نظرم نهایت سه سال فاصله مطلوب هست. البته هر فرد باید به شرایط خودش نگاه کنه. از لحاظ جسمی و روحی آمادگی فرزند بعدی رو داره یا نه؟ فاصله فرزندان خودم دو سال هست. به جز فرزند چهارم و پنجم که نزدیک چهار سال بود. چون بدنم ضعیف شده بود، نیاز به تجدید قوا داشتم، یک وقفه‌ای ایجاد شد تا شرایط لازم رو پیدا کردم.
۱۱. آیا جنسیت فرزند برای شما و همسرتون مهم بود؟ اصلا ولی دوست داشتیم از هر دو جنس داشته باشیم.
۱۲. با ذکر شرایط خود( تحصیل، تعداد فرزندان و جنسیت آنها) بیان کنید، چه محاسن و مشکلاتی در زندگی احساس می کنید؟ سطح ۲حوزه خوندم. ۸فرزند، ۴دختر و ۴پسر دارم. خیلی زندگی شادی داریم.
محاسن: افسردگی و حوصله سر رفتن در خانه ما معنی نداره-اصلا و ابدا-
خیلی از امورم رو با خیال راحت به بچه‌ها می‌سپارم تا انجام بدهند و کمک خوبی هستند. به فرموده امام سجاد-علیه‌السلام- که در صحیفه، قسمتی از دعای پدر و مادر برای فرزندان می‌فرمایند: «اللَّهُمَّ اشْدُدْ بِهِمْ عَضُدِی خدایا، به وسیله آنان بازویم را محکم ساز» حقیقتا بازوی من و پدرشون هستند در انجام امور داخل و خارج خانه.
بسیار قانع و کم توقع هستند، در هر محیط و جمعی که قرار می‌گیرند راحت با بقیه کنار می‌یان، ارتباط برقرار می‌کنند و با هیچ کس مشکلی پیدا نمی‌کنند. پشت و پناه و یاور همدیگر هستند.
مشکل: شاید تنها عیبی که هست مشکل مسکن و خانه‌های آپارتمانی کوچک امروزی هست که اصلا با تعداد بچه‌ی بالا تناسبی نداره. مخصوصا مستاجرها که به خاطر تعداد بچه، به راحتی خانه پیدا نمی‌کنند.
ما الان در یک خانه شخصی ۶۰متری زندگی می‌کنیم. البته خودمون هم مشکلی نداریم، خیلی صمیمی در کنار هم زندگی می‌کنیم ولی در نظر اطرافیان خیلی سخته.
به نظر من این خودش یه حُسنه. چون بچه‌ها دائم جلوی چشم من هستند. اتاق شخصی ندارند. الان بچه‌ها در خانواده‌های کم فرزند، توی اتاق شخصی با گوشی هوشمند و اینترنت تنها هستند بدون نظارت کافی، دیگه نتیجه مشخصه...
۱۳.از نظر شما مدارس علمیه تا چه اندازه در رسالت افزایش جمعیت موفق بوده‌اند؟ در این باره چه پیشنهادی دارید؟
به نظرم خیلی جای کار هست. البته جدیدا خیلی بهتر شده. من به چند تا از حوزه‌ی خواهران در قم سر زدم. اکثرا طلاب خواهر با سن کم، دو سه تا بچه داشتند که واقعا جای خوشحالی هست و نشان از بالا رفتن سطح فکری و فرهنگی خواهران دارد.
به نظرم کتبی تدوین و تدریس بشه در باب اهمیت و پاداش فرزند آوری و... در آیات و روایات
برای مادران با فرزند زیاد مشوق‌هایی در نظر گرفته بشه.
مرخصی زمان ما خیلی محدود بود ولی الان اطلاع دارم که مرخصی کافی به مادران داده می‌شه.
اصلا با تدریس کتب روانشناسی و تربیت فرزند به سبک روانشناسان غربی موافق نیستم. چون آسیب اصلی رو از این ناحیه می‌دانم. مطالعه این کتب، ترس رو در مخاطبین القا می‌کنه به خاطر اینکه رعایت نکته به نکته آنها بسیار سخت و نشدنی هست. دیدم کسانی که با مطالعه این کتب قید بچه رو زدند، چون فکر می‌کنند تربیت فرزند بسیار کار سخت و طاقت فرسایی هست.
در صورتی که اصلا اینطور نیست. در اسلام تربیت فرزند چند نکته اصلی و کلیدی داره که رعایت آنها ضامن سلامت فکری و روحی بچه‌هامون هست. باید این اصول استخراج بشه و تدریس بشه به جای بعضی دروس کم فایده و کم اهمیت و بعضا مضر.
