روز دوم شهريور سال 1357 شمسي مصادف با نوزدهم ماه مبارک رمضان 1398 قمري، مجاهد نستوه حجتالاسلام سيدعلى اندرزگو با زبان روزه به دست جلادان رژيم پهلوى به شهادت رسيد. شهيد اندرزگو از جمله روحانيونى است كه حياتش با تلاش و جهاد مستمر براى استقرار يك نظام الهى در ايران سپرى شد. او از 19 سالگى و از زمان شهادت نواب صفوى با خداى خويش عهد جهاد و مبارزه پىگير در راه اعتلاى قرآن واسلام بست و تا پايان عمر براين عهد و ميثاق باقى ماند.
شهيد اندرزگو مبارزه را از زمان فدائيان اسلام شروع كرد و از نزديك با مرحوم شهيد نواب صفوى رهبر فدائيان اسلام آشنا شد. شهيد اندرزگو از طراحان و عاملان اعدام انقلابى منصور بود. او بعد از اعدام اين عنصر خائن متوارى شد و در بيدادگاه رژيم غياباً محكوم به اعدام گرديد.
فرار شهيد اندرزگو بعد از ترور منصور سرآغازى بود براى 13 سال مبارزه مخفى كه درطول سالهاى حكومت خفقان شاه به اوج خود رسيد. در دورانى كه ساواك و تمام نيروهاى امنيتى وانتظامى در تمام شهرها در تعقيب او بودند، آن روحاني بزرگوار با اطمينان خاطرى كه لازمه يك فرد مؤمن وانقلابى است، با خونسردى و طمانينه تمام امور خود را انجام ميداد و با فريب نيروهاى شاه از دام آنها مىگريخت.
شهيد اندرزگو بطور مخفيانه به قم رفت. از آنجا به عراق سفر كرد و همواره با تلاشهاى وقفهناپذيرش به آگاهسازى مردم پرداخت. پس ازمراجعه به ايران شناسايى شد، ولى همچنان خود را از ديد مامورين ساواك مخفى نگاه داشت، پس از آن به شميران رفت ودر چيذر مشغول به فعاليت ودرس شد. در چيذر با نام مستعار شيخ عباس طهرانى ازدواج كرد و با همسرش در خانهاى اجارهاى يكسال ونيم بطور مخفي ولي طبيعى زندگى كردند.
به دنبال فاش شدن محل اختفاى اندرزگو او از چيذر گريخت و از قم سر درآورد. در آنجا نيز شناسايى شد و به تهران بازگشت و از آنجا به مشهد رفت. مدتى به افغانستان رفت و ديگر بار به مشهد بازگشت. شهيد اندرزگو چند بار بطور مخفيانه به عراق رفت و با حضرت امام خمينى قدس سرهالشريف ديدار کرد و رهنمودهاي لازم براي ادامه مبارزه را از ايشان گرفت.
اندرزگو سفرهاى زيادى به كشورهاى مختلف مي‌كند. آخرين سفرش به كشورهاى سوريه و لبنان بود كه حدود 2 ماه طول كشيد. او دراين مدت به طى كردن دورههاى آموزش نظامى همت گماشت. اين مجاهد نستوه و ناآرام همچنان به فعاليتهاى انقلابى خويش در نشر تعاليم اسلام وفراهم كردن زمينههاى مبارزات فراگير مردم مسلمان ايران عليه نظام ستمشاهى و تلاش براى مسلح ساختن عناصر مؤمن ومبارز ادامه داد تا اينكه سرانجام پس از 13 سال به بازي گرفتن دستگاه ساواك شاه، در عصر روز 19 ماه مبارك رمضان مصادف با دوم شهريور 1357 هجرى شمسى درحالى كه رهسپار خانه يكى از دوستانش در تهران براي جلسه هماهنگي مبارزات بود، با شناسايى قبلى ساواك، از چهار طرف محاصره شد و با رگبارهاى پى در پى مامورين دژخيم شاهنشاهي به شهادت رسيد.
